Inside JSP 'n Servlet

სტატიკური და დინამიური გვერდები
თუ მონაცემები ფორმიდან იგზავნება ჩვეულებრივ HTML გვერდზე, არანაერი გზა არ არსებობს მონაცემების ამოღებისა ამ გვერდიდან. ანუ ვგულისხმობ რომ, თუ html გვერდზე იგზავნება მონაცემები, მისი დამამუშავებელი იქ არავინ გვყავს, რადგან ეს სტატიკური გვერდია, და არა დინამიური . იმისთვის რომ ამ მონაცემების დამუშავება შევძლოთ ერთერთი ვარიანტია რომ გვერდი იყოს JSP,  ან Servlet, რომელიც განთავსებული იქნება Web Application-ში.




აპლიკაციის მდებარეობა
აპლიკაცია გაშვებული უნდა იქნას servlet მანქანისგან. შესაბამისად მისი მდებარეობას განსაზღვრავს თვითონ მანქანა. მაგალითად Tomcat ის შემთხვევაში webapps დირექტორია გვაქვს.


აპლიკაციის სტრუქტურა
თუ სტრუქტურაში ჩავიხედებით შეგხვდება WEB-INF , რომელიც web.xml-ს შეიცავ. Web Application-ში ერთერთი ყველაზე მნიშნელოვანი ფაილია web.xml რომელსაც ვიყენებთ ვებ აპლიკაციის ინიციალიზებისთვის.   ეს დირექტორია არ არის პირდაპირ წვდომადი გარედან. შესაბამისად მხოლოდ სერვერს შეეძლება წვდომა– იმ ფაილებს მოვათავსებთ, რომლებსაც არგვინდა რომ ვინმე მიწვდეს პირდაპირ. WEB-INF/lib - სადაც jar თავსდება. root-მხოლოდ ეს დირექტორიაა წვდომადი ინტერნეტიდან.

JSP ანუ Java Servlet Page
JSP გამოიყურება როგორც HTML ტეგები, თუმცა მათ აქვთ შესაძლებლობა ცონტექსტის გენერირების. JSP შეგვიძლია როგორც აბსტრაქცია აღვიქვათ, რადგან ისინი საბოლოოდ იქნებიან გადაყვანილნი servlet ებში. ტრანსლატორი რომელსაც გადაყვანის ფუნქცია ევალება ეს არის servlet engine. Servlet კი თავად   ჯავას კოდს შეიცავს.  Servlet engine-მ იცის როგორ გაუკეთოს execute სერვლეტს და JSP–ს.

Request
ვებ სერვერებმა იციან როგორ წამოიღონ სტატიკური კონტენტი , მაგრამ ჭირდებათ სხვა პროგრამები, რომლებსაც ექნებათ წვდომა დინამიურ კონტენტთან. თუ request მოხდება სერვერზე JSP–სი, სერვერი მოთხოვნა უნდა გუაგზავნოს პროგრამას რომელიც შეძლებს მის დასრულებას. მაგალითად თუ form ში გვაქ დატა ჩაწერილი, და მას ვაგზავნით JSP ზე, ამ დროს Servlet engine-მ  უნდა დაიიჭიროს და დაასრულოს მოთხოვნა. დეტალურად ქვემოთ ვისაუბრებთ.


როდესაც ფორმა შეივსება request იქმნება ბრაუზერიდან ვებ სერვერის მიმართლებით. ვებ სერვერი ხვდება რომ ეს .jsp ფაილია, და ამიტომ იძახებს Servlet Engine–ს, რომელიც შეძლებს მასთან მუშაობას. ადმინისტრატორმა უნდა დააკონფიგურიროს ვებ სერვერი ისე, რომ ჯოველი jsp ფაილი მივიდეს Servlet Engine–სთან.  თუ ის ადგილი, სადაც მოთხოვნა გავაგზავნეთ სტატიკური გვერდია, response დაბრუნდება პირდაპირ ბრაუზერში. და თუ დინამიური გვერდია სერვერი გააგზავნის response ინფორმაციას Servlet Engine–სთან. Servlet Engine  კი   აბრუნებს response–ს ბრაუზერისკენ.



Servlet Engine Reponse
რაც შეეხება დეტალურად სერვლეტ ენჯინის რისპონს, აქ შემდეგი ნაბიჯები გვაქვს.
1 თავიდან უნდა მოხდეს JSP–ს გადაყვანა Servlet–ებში. თან ინახავს გადაყვანილ JSP–ს კოპიოს თავისთან, რადგან ყოველ მოთხოვნაზე არ მოუხდეს მისი ხელახლა გადაყვანა. ენჯინი მხოლოდ მაშინ შექმნის სერვლეტს, თუ არ არსებობს იგი, ან როდესაც მოდიფიკაცი ამოხდება JSP სორსში.

2 შემდეგი ნაბიჯი არის დალოადება სერვლეტის. იგი ლოადდება მემორიში პირველივე რექუესთზე.  ესეიგი, სერვლეტის .class ფაილი თავსდება მყარ დისკზე, პირველი რექუესთს შემდეგ და ლოადდება მემორიში. იმისშემდეგ რაც მემორიშია ელოდება გამოძაღებებს მის მეთოდებზე. სისწრაფის გამო თითოეული რექუესთის დამთავრების შემდგომ არ იშლება იგი.

დავამატებდი ვებ სერვერი უგზავნის ინფპორმაციას, რომელიც ბრაუზერიდან მიიღო, სერვლეტ ინჯინს. და ასევე რისფონს ინფორმაციასაც. შემდეგ კი სეტრვლეტ ენჯინი რისფონსს უბრუნებს ბრუზერს. ანუ რისფონსის და რექუესტის, ორივეს ინფორმაცია, ეგზავნება სერველეტ ენჯინს. სერვლეტი იღებს ამ ინფორმაციას და აკეთებს ორ ობიექტს, ერთი რომელიც ახდენს ენკაფსულაციას რექუესტ ინფორმაციისას, და მეორე რომელიც ახდენს ენკაფსულაციას რისფონს ინფორმაციისას. ეს ორი ებიექტი არის სულ, რომელიც არის საჭირო ბრაუზერთან კომუნიკაციისათვის.

3 რისპონსი მთავრდება _jspServices–მეთოდში.


მეთოდს ორი პარამეტრი აქვს, რექუესთი და რისპონსი. ეს პარამეტრები ის მეთოდებია რომლების სერვლეტის მანქანამ გააკეთა რექუესთ მონაცემებიდან, რომელიც იყო გამოგზავნილი ბრაუზერიდან და ასევე რისპონს მონაცემებიდან, რომელიც იყო გადმოსროლილი ვებ სერვერისგან. ეს ობიექტები არიან
  javax.servlet.http.HttpServletRequest და javax. servlet.http.HttpServletResponse ტიპისა